Over mij

portret hans van der vliet

Fotografie is voor mij niet gewoon een beroep of een hobby, maar iets dat al heel lang hoort bij wie ik ben, wat ik voel, moet vastleggen en wat ik wil delen. Hoewel ik me op de School voor de Journalistiek heb gespecialiseerd in redactionele fotografie bleek één onderwerp me toch altijd meer te boeien dan de rest: de Architectuur. Voor mij zijn gebouwen nooit neutrale objecten geweest waar je als fotograaf maar weinig aan kan toevoegen. Elk gebouw heeft zijn eigen gezicht, zijn eigen ziel. Ik jaag niet alleen op de mooiste hoeken en uitsneden, maar vooral op het mooiste licht. Fotograferen betekent niet voor niets ‘schrijven met licht’. Om een gebouw in beeld tot leven te wekken streef ik naar ik het mooiste licht. Daar wil ik als dat kan uren op wachten.

In die zin is er weinig verschil tussen het maken van een goed portret van een mens of een gebouw. Net als een bijzonder mens heeft ook een bijzonder gebouw een grote invloed op de omgeving. Ook dat fascineert mij, dat een planoloog vanuit een kale vlakte een gebouwde omgeving kan creëren dat iets zegt over wat we met die ruimte willen en hoe we er ons kunnen voelen. In fraaie architectuur zoals de Amsterdamse School voelen we ons aantoonbaar beter dan in een monotone Vinexwijk.

Mijn doel is om mensen nieuwsgierig te maken naar het object en de architectuur. Het mooiste compliment dat ik heb gekregen is dat mensen op pad zijn gegaan om dat gebouw of de omgeving toch nog eens beter te gaan bekijken. Dan heb ik mijn werk goed gedaan.

Ik werk als fotograaf, maar heb daarnaast een lange carrière als journalist, audiovisueel producent en programmamaker voor de televisie achter de rug. Maar mijn grote liefde blijft de Architectuurfotografie. Dus als je voor een opdracht iemand zoekt met een hart voor steen, glas, staal of beton aarzel dan niet langer. Maar ook voor een goed portret of een documentaire serie ga ik graag op pad.